Je darmwerking en je gezondheid

De darm en onze gezondheid

De meeste mensen zijn zich er niet van bewust dat de darmen een cruciale rol spelen in de immuun- en ontgifting systemen van het lichaam.

Het begrijpen van deze rollen kan iemand helpen het verband te begrijpen tussen goede voeding, een goede spijsvertering en een goede gezondheid.

Volgens Dan Lukaczer, ND, in een artikel genaamd “Gastrointestinal Health and Disease”, gepubliceerd in de uitgave van Nutrition Science News in december 1996, “heeft een substantiële hoeveelheid onderzoek aangetoond dat onvolledige, onevenwichtige en disfunctionele spijsverteringsprocessen geassocieerd kunnen worden met een grote verscheidenheid van ernstige ziekten, variërend van colitis en kanker tot astma en artritis. “

De spijsvertering begint in de mond.

Goed kauwen is ongetwijfeld de gemakkelijkste manier om de spijsvertering te verbeteren. Het proces gaat door in de maag. Het is belangrijk om te onthouden dat niet al het voedsel op dezelfde plaats wordt verteerd, noch met dezelfde enzymen.

Dit is de reden waarom het concept van voedselcombinatie, een bewustzijn dat leert hoe de gelijktijdige inname van voedsel dat incompatibel is met de spijsvertering, kan worden verminderd, zeer nuttig kan zijn voor personen met spijsverteringsproblemen.

Uiteindelijk zullen dat de meesten van ons zijn, aangezien onze productie van spijsverteringszuren afneemt met de leeftijd.

Na het verlaten van de maag komt gedeeltelijk verteerd voedsel de dunne darm binnen, waar het grootste deel van de vertering en opname plaatsvindt. Gal, geproduceerd door de lever, het belangrijkste orgaan van ontgifting van het lichaam, en opgeslagen in de galblaas, wordt via het galkanaal uitgescheiden in de dunne darm en begint vetten af ​​te breken in kleine componenten.

Hormonen in de bloedbaan worden geactiveerd door het binnendringen van voedsel in de dunne darm en stimuleren de afgifte van pancreasenzymen in de dunne darm. Deze enzymen breken eiwitten af ​​tot aminozuren, koolhydraten tot suikers en vetten tot vetzuren. In dit stadium, in een gezond lichaam, is voedsel moleculen geworden die klein genoeg zijn om goed via de darmwand in de bloedbaan te worden opgenomen.

Een slechte spijsvertering kan worden gestimuleerd met aanvullende galzouten en pancreasenzymen.

Het materiaal dat aan het einde van de dunne darm niet wordt geabsorbeerd, wordt in de dikke darm gedrukt. De dikke darm is niet alleen een transportfase voor afvalmateriaal, maar een biologisch actieve plaats waar biljoenen bacteriën met elkaar concurreren.

In de dikke darm van een gezond persoon produceren vriendelijke flora zoals lactobacillus acidophilus vitamines (B12, biotine en vitamine K), breken gifstoffen af, voorkomen kolonisatie door ziekteverwekkers, verdringen andere minder gunstige soorten, stimuleren het immuunsysteem en produceren vetten met een korte keten zuren (SCFA’s) uit vezels, die de primaire energiebron zijn voor de cellen langs de dikke darm.

Een lage SCFA-productie is in verband gebracht met darmkanker en colitis ulcerosa. Een ongezond darm milieu wordt ook wel dysbiose genoemd, en bepaalde laboratoriumtests kunnen een dysbiose-index of beoordeling van de gezondheid van de colonomgeving opleveren. Ze meten onder meer de niveaus en soorten bacteriën die aanwezig zijn, de ph-balans, het gehalte aan korteketenvetzuren en de aanwezigheid van antilichaameiwitten.

De dunne darm speelt verschillende cruciale rollen bij de immuunfunctie. Hoewel de meeste immuuncellen worden aangemaakt in het beenmerg van de grotere botten, rijpen ze daar niet. In plaats daarvan migreren ze en rijpen ze in kolonies, accumulaties in een netwerk dat bekend staat als het reticuloedotheliale systeem of RES.

Deze ophopingen worden onder meer aangetroffen in de wanden van de darmen. Ze worden ook aangetroffen in het zenuwstelsel, de longen en in het bindweefsel. In de loop van hun rijping beginnen deze cellen onderscheid te maken tussen ‘zelf’ en ‘niet-zelf’.

We begrijpen de betrokken mechanismen nog steeds niet volledig, maar het is waarschijnlijk niet toevallig dat auto-immuunziekten vaak symptomen vertonen op gebieden van RES-accumulatie.

Er zijn verschillende belangrijke manieren waarop disfunctie in het darmkanaal de gezondheid kan beïnvloeden.

Allereerst, als het transport door de dikke darm te traag is, worden gifstoffen en bacteriën in de voeding, die selectief vermeden werden door de opnameprocessen in de dunne darm, opgenomen via de dikke darmwand.

Een dieet met veel vezels, dat afkomstig kan zijn van vers fruit, groenten en volle granen, is essentieel om het volume te leveren dat de darmen regelmatig in beweging houdt. Een gezonde darm beweegt van één tot drie keer per dag.

Ernstige gevolgen voor de gezondheid kunnen het gevolg zijn van een aandoening die bekend staat als “lekdarm syndroom”, waarbij moleculen van gedeeltelijk verteerd voedsel in de bloedbaan terechtkomen. Normaal gesproken zouden deze voedselmoleculen worden geblokkeerd door de selectieve absorptie processen van de dunne darm totdat ze verder werden afgebroken.

Het lekkende-darmsyndroom kan worden veroorzaakt door overmatig gebruik van alcohol en niet-steriodale ontstekingsremmende geneesmiddelen (NSAID’s) zoals aspirine en paracetamol, maar ook door anticonceptiepillen. Personen met voedselallergieën in het algemeen en koe-melk-allergie in het bijzonder ontwikkelen vaak het lekdarm syndroom.

Vaak is de aandoening terug te voeren op het voorschrijven van antibiotica, die de gunstige flora in het darmkanaal vernietigen, waardoor een schimmelinfectie kan ontstaan. Als ze ongehinderd door de positieve bacteriën kunnen groeien, kunnen deze schimmels een myceliumvorm aangaan waarin ze zich door de dunne darmwand nestelen en laesies veroorzaken, waardoor grote eiwitmoleculen kunnen ontsnappen naar de bloedbaan.

De lever heeft dan twee extra taken: een reactie op dergelijke voedseldeeltjes alsof het gifstoffen zijn, en de andere reageert op feitelijke gifstoffen die worden gegenereerd wanneer de gist sterft. Een andere last wordt gecreëerd voor het immuunsysteem, dat op deze gedeeltelijk verteerde voedselmoleculen reageert alsof het vreemde indringers zijn en zijn eigen cellen begint aan te vallen, een aandoening die auto-immuunziekte wordt genoemd.

Het resultaat van het lekkende-darmsyndroom kan zijn: ernstige voedselallergieën, buikpijn, inflammatoire darmaandoeningen, de ziekte van Crohn die leidt tot ernstige diarree en krampen, en chronische huidaandoeningen zoals eczeem en netelroos.

Reumatoïde artritis lijkt een complicatie te zijn die verband houdt met slechte voeding en darmdoorlaatbaarheid. Recente onderzoeken bij met hiv geïnfecteerde personen laten zien dat de darmpermeabiliteit lijkt toe te nemen naarmate de ziekte voortschrijdt, wat duidt op een verband tussen beide.

Omdat een auto-immuunziekte dan schade kan toebrengen aan het endocriene systeem van een individu, dat de functie van het hele lichaam reguleert, kan het oplossen van de gezondheidsproblemen die het gevolg kunnen zijn van schimmelinfecties en het lekkende-darmsyndroom complex zijn.

Het bezoeken van een erkende holistische zorgverlener is absoluut gerechtvaardigd. In de tussentijd kan een persoonlijk ontgiftingsprogramma de belasting van de lever van een individu minimaliseren en daardoor de immuunfunctie helpen verbeteren.