dr. Evelyne Vanderschueren "Darmspoelingen voor een goede gezondheid"

Darmspoeling voor een goede gezondheid

Klysma’s, darmspoelingen of lavementen werden in de volksgeneeskunde heel veel toegepast om de dikke darm te reinigen, om spijsverteringsproblemen te verbeteren en om gifstoffen op een natuurlijke manier kwijt te raken. Klysma’s worden voorlal toegepast tijdens vasten en reinigingskuren en bij hardnekkige verstopping.

Darmspoeling voor een goede Gezondheid

Goede en slechte bacteriën spelen een belangrijke rol in de gehele spijsvertering. Het begint reeds op de tanden waar slechte bacteriën de tanden vernielen en tandcariës veroorzaken.

Dat kan men vermijden door de tanden te poetsen maar hoe verzorgt men nu de darmwand. Heeft die wel verzorging nodig? Ja, want 70% van de ziekten vindt zijn oorzaak in een verkeerde darmfunctie.

Dr Evelyne VANDERSCHUEREN die een grote ervaring heeft in het verzorgen van de darmen en de heilzame uitwerking hiervan, gaf op 14 maart 2001 een voordracht hierover aan patiënten. Deze tekst is voor het grootste deel geput uit haar voordracht.

Het Belang van de darm in het ontstaan van ziekten

De darm staat centraal in het welzijn van het lichaam.

Dat darmoppervlak is een heel grote poort waarlangs vreemde stoffen en indringers als virussen, … het lichaam zouden kunnen binnendringen. Om dat te beletten wordt die poort van 300 m² ( de oppervlakte van een stuk bouwgrond) bewaakt door een uitgebreid leger van immuun cellen, tamelijk gelijkmatig verspreid over die grote oppervlakte. Dat maakt de darm tot het grootste en belangrijkste orgaan van het immuun systeem.

De ruimte waar doorheen het voedsel schuift – in de mond, de slokdarm, de maag en het darmkanaal – behoort tot de buitenwereld. Daarin, dus buiten het lichaam, wordt het voedsel in zijn elementaire bouwstenen gesplitst (verteerd) en deze worden daarna doorheen het darmslijmvlies getransporteerd naar de lymfe en het bloed binnen het lichaam.

Het lichaam neemt voedingsstoffen (nutriënten) op uit de darm en voert deze langs de poortader naar de lever, waar de gifstoffen verwijderd worden samen met de andere gifstoffen van het lichaam om met de gal langs de pancreas teruggevoerd te worden naar de darm.

Voedingsstoffen goede en giftige( bij gebrekkige werking van darm en lever) komen langs het bloed in de hersenen en verwekken een goede of een slechte stemming. Wat in de darmen gebeurt, wordt langs de zenuwbanen gesignaleerd naar de hersenen en geeft een gevoel van loomheid, … Omgekeerd stuurt elke gebeurtenis in de hersenen een signaal naar de darm en beïnvloedt zo de werking van de darm: stress, … geven darmklachten.

De darm is omgeven door een net van bloed- en lymfevaten van waaruit het gevoed wordt. Omgekeerd gaan de voedingstoffen vanuit de darm naar het bloed en de lymfestroom. Gaan er, door de slechte werking van de darm, teveel gifstoffen in het bloed dan kan de lever het werk niet meer aan en dan blijven er gifstoffen in het bloed. Die komen in alle organen van het lichaam zodat deze ziek worden. Omgekeerd wordt de werking van de darm ontredderd door gifstoffen in het bloed.

Zenuwsignalen van de darm gaan langs de hersenen naar de endocriene klieren: na het eten wordt men slaperig. Overbelasting van de darm geeft overbelasting en uitputting van de bijnierschors. Omgekeerd, bij hormonentekort, depressie, … krijgt men constipatie.

Zenuwsignalen komen van de darm en zenuwimpulsen gaan naar de spieren van de darm. Dat wordt ook genoemd het onwillekeurig zenuwstelsel. Dat systeem doet het hart kloppen, de darmspieren samentrekken,… zonder dat we daarbij moeten nadenken.

Signalen komen van de darm naar het systeem en impulsen gaan van het systeem naar de spieren van de darm. Gifstoffen uit de darm ontregelen het systeem. Als omgekeerd het systeem gebrekkig werkt dan is het transport in de darm ontoereikend, waardoor voedingsstoffen te lang in de darm blijven.

Besluit: Dit zijn een aantal van de vele wisselwerkingen tussen de darm en de verschillende functies van het lichaam. Als een fout in de werking van de darm een andere lichaamsfunctie ontreddert, zal die gebrekkig werkende lichaamsfunctie op zijn beurt de werking van de darm verergeren. Zo komt men in een vicieuze cirkel.

SPIJSVERTERING

Dat is het splitsen van het voedsel in zijn elementaire bouwstenen (nutriënten) als koolhydraten, eiwitten, vetten, vitaminen en allerlei zeldzame structuren, mineralen en water. Deze splitsing gebeurt met behulp van speeksel, darmsappen, gal van de lever, pancreas-enzymen, door kauwen, maag– en darmbeweging.

Tot aan het slikken heeft de mens directe invloed op de spijsvertering. Daarna wordt ze automatisch geregeld door het basis reactie systeem. Verteren begint met het kauwen in de mond waar aan het voedsel types enzymen van het speeksel worden toegevoegd die verder niet meer voorkomen.

Goed kauwen gedurende voldoende tijd om het voedsel met veel speeksel te mengen, voorkomt rottingsprocessen in de darm.

Het gebeuren in de maag en in de pancreas zijn twee belangrijke hoofdstukken in de spijsvertering die ik oversla omdat ik vandaag speciaal de werking van de darm wil belichten.

De functie van het darmslijmvlies is het opnemen van die nutriënten. Het darmslijmvlies van de dunne darm is gegolfd en is bezet met villi, dit van de dikke darm is bijna glad. Het voedsel wordt in de darm vooruitgeschoven door de wormvormige beweging van de darm die we de peristaltiek noemen.

Het voedsel dat door de darm schuift is doordesemd met bacteriën: darmflora. Dat zijn een aantal types bacteriën die samenleven in een bepaald evenwicht. Ze bevorderen de darmontlasting. Verder heeft elk van die types een bepaalde taak:

– afbraak van het voedsel dat nog niet afgebroken is door de sappen
– aanmaak van bepaalde vitaminen en zeldzame structuren in een opneembare vorm
– op peil houden van de zuurgraad van het bloed
– verlichten van de taak van het immuun systeem.

DARMFLORA

Bacterioloog Alfred Nissle van de Universiteit van Freiburg ontdekte in 1915 het bestaan van een evenwichtig samenleven van vele types bacteriën in de darmen en de noodzaak hiervan voor het vermijden van ziekten.

De darmflora in de dunne darm is verschillend van deze in de dikke darm en in de dunne darm is ze zelfs verschillend van plaats tot plaats. In de dunne darm zijn dat hoofdzakelijk melkzuurbacteriën, in de dikke darm colibacteriën. Ook reeds in de maag is een bepaald type bacteriën actief in de vertering. Die veelheid van bacteriën en hun samenwerking zijn technische zaken waar ik niet verder op inga.

Een gezonde darmflora bevordert het doorschuiven van het voedsel. De bacteriën van de darmflora vermenigvuldigen zich enorm snel en produceren een heel gemakkelijk kneedbare massa die vlot doorschuift tussen de villi. Een derde deel van de ontlasting bestaat uit bacteriën.

De omzetting door de darmflora van de laatste – de moeilijkst verteerbare – voedselresten tot nutriënten zou de laatste stap moeten zijn in de spijsvertering. De darmflora is in staat om ook het moeilijk verteerbare voedsel zoals rauwkost om te zetten tot opneembare nutriënten. In de dikke darm krijgt men omzetting van rauwkost.

Niet alleen voor de aanmaak van vitaminen, maar ook voor het opneembaar maken, zorgt de darmflora: denk aan vit B12 die bij een gebrekkige darmflora niet opgenomen wordt ook al neemt men oraal vit B12.

Ook de meeste indringers als slechte bacteriën worden verteerd en dat verlicht het werk van het immuun systeem. Het aantal slechte bacteriën dat overblijft, krijgt bij een goede vertering geen kans om zich te vermenigvuldigen.

De darmflora speelt daarin een belangrijke rol: dieren zonder darmflora overleven niet, tenzij in een steriele omgeving. Dat komt omdat een bacterie of andere ziektekiem die de onbewoonde darm binnenkomt zich daarin onbeperkt kan vermenigvuldigen: slechte bacteriën en andere ziektekiemen voeden zich met de onverteerde voedselresten, vooral met onvolledig verteerde eiwitten.

In een darm bewoond door een goede darmflora die in staat is al het voedsel te verteren, blijft er voor de slechte bacteriën geen voedsel over. Dat geldt voor de bacteriën die in de darm blijven maar ook voor deze die in staat zijn door het darmslijmvlies te glippen.

Je kan de immune werking van de darmflora zien als een strijd aan de voederbak tussen de goede en de slechte bacteriën: wie het wint, wordt de grootste en de sterkste.

De verzorging van de darmflora vereist:

– een juiste voedselkeuze die vooral de goede darmflora voedt en niet de slechte
– rust voor de darmflora tussen de maaltijden en ‘s nachts

Over gezonde voeding bestaan veel boeken: een goede voeding voor de darmflora bevat vooral veel fruit en groenten. Men zal niet eten tussen de maaltijden en ’s avonds ook niet te laat eten.

IMMUUN SYSTEEM VAN HET DARMSLIJMVLIES

Al wat overblijft na de vertering door de darmflora kan opgenomen worden in het bloed, niet alleen de goed verteerde nutriënten maar ook de rottingsproducten en de gifstoffen voortgebracht door de slechte bacteriën.

Het ganse oppervlak van het darmslijmvlies is overdekt met antistoffen (IgA). Deze storten zich op elk deeltje (onverteerde eiwitten en koolhydraten, ziektekiemen en parasieten) dat op het darmslijmvlies komt en op weg is naar de bloed en lymfebaan. Ze bedekken dat deeltje volledig zodat het opneembaar wordt voor de cellen van het immuun systeem van de darmen. Die breken het verder af.

Vanuit de lymfeknopen in de dunne darm wordt de vermenigvuldiging van antistoffen naar behoefte geregeld. Terzelfder tijde wordt van daaruit een tolerantie voor dat opgenomen deeltje in het ganse lichaam opgewekt. Dat wil zeggen dat, als een bepaalde structuur regelmatig in ons voedsel voorkomt, men die structuur mag inspuiten in het bloed zonder dat er een immuun reactie tegen die structuur zal opgewekt worden. Nutriënten in het bloed worden dus getolereerd.

Sommige ziektekiemen en parasieten zien kans door een gezond darmslijmvlies te glippen en in de bloedbaan te komen. Zoals er in het darmslijmvlies een afdeling van het immuun systeem op wacht staat, is er ook een immune afdeling in het bloed dat elk vreemd deeltje herkent en afbreekt. Als het voedsel voldoende hygiënisch is, blijft het aantal ziektekiemen beperkt, en als daarbij de vertering behoorlijk verloopt, kunnen het immuun systeem van de darmen en het bloed die taak wel aan.

STORENDE FACTOREN IN DE DARMFLORA

Een slechte werking van de maag en de pancreas geven stoornissen in de darmflora.

De vermenigvuldiging van goede darmbacteriën wordt geremd door:

– medicaties zoals antibiotica, cortisone,… alsook pesticiden,…
– laxeermiddelen bij regelmatig gebruik
– kleur-, geur- en smaakstoffen, bewaarmiddelen,…
– zware metalen als lood,…
– darminfecties door bacteriën en schimmels: clostridium, salmonella,…
– te snel, te veel en te laat eten
– stress zowel fysische als psychische

Zelfs de medicamenten die tegen maagzuur genomen worden, kunnen de darmflora veranderen. Antibiotica roeien ook de goede bacteriën uit, bij langdurig gebruik, en geven zo een kans aan de slechte.

De volgende stoffen zijn een slechte voeding voor de goede darmflora terwijl ze wel de gistings- en rottingsbacteriën en schimmels voeden:

- teveel dierlijke eiwitten
- teveel geraffineerde producten en alcohol

Anaërobe bacteriën voeden zich met eiwitten en schimmels met koolhydraten.

De slechte bacteriën en de schimmels nemen de plaats in van een deel van de goede darmflora. Ze leggen daarbij beslag op het deel van het voedsel dat niet verteerd is door de goede darmflora. Dat deel van het voedsel zetten ze om in hun eigen eindproducten; dat zijn gassen en stoffen als alcohol, ammoniak, scatoline, amine, indol, fenol die giftig zijn voor het lichaam. Dat noemt men het rotten en gisten van het voedsel.

ONTGIFTEN IN DE LEVER

Het met goede en slechte nutriënten beladen bloed uit de darm komt direct langs de poortader in de lever waar het ontgift wordt. Als echter de lever teveel gifstoffen krijgt, slaagt ze er niet in om die te elimineren en dan blijft een deel daarvan in het bloed. Het bloed wordt zuur doordat het grootste deel van de gifstoffen zuren zijn. Deze worden dan neergezet in de gewrichten, spieren, zenuwen, … Dat geeft symptomen die we moeten zien als een eerste waarschuwing (een belletje) die zegt dat er dringend voor de darmflora moet gezorgd worden. Negeert men dat signaal dan gaat het van kwaad naar erger.

Die symptomen zijn:

– gevoel van vermoeidheid
– migraine
– concentratie stoornissen
– geheugenverlies
– gevoel van opgeblazenheid
– gebrek aan eetlust
-gewrichts- en spierpijnen

BESLUIT

De 3 laatste stappen in de vertering zijn:

– de vertering door de darmflora
– de afbraak door het immuun systeem in de darm
– het ontgiften in de lever

Een lichte storing met overbelasting van een van deze stappen kan door de volgende stappen opgevangen worden. Bij een te grote storing gaat dat niet meer en dan begint een vicieuze cirkel die het hele lichaam ontreddert.

ONTLASTING

Bij regelmatige ontlasting krijgen de slechte bacteriën minder tijd om gifstoffen te produceren.

De regel van één ontlasting per dag is feitelijk verkeerd. De dikke darm heeft een S-vormig gedeelte (sigmoideum) waarin de afvalstoffen verzameld worden. De inhoud daarvan is juist groot genoeg voor één maaltijd. We zouden dus een ontlasting per maaltijd moeten hebben.

Laten we daarin de afvalstoffen van een ganse dag opstapelen, dan wordt de dikke darm langer en wijder. De spieren er rond worden slapper en zijn niet meer in staat de darm voldoende te doen samentrekken om de volledige inhoud verder te transporteren. Een deel blijft achter en vormt een korst die blijft kleven op de wand.

LEKKENDE DARM

De korst die op de darmwand blijft kleven bij ontijdige en onvolledige ontlasting verhardt, verwekt ontstekingen en verwondt de darmwand.

De dikke darm wordt steeds wijder, langer en zwaarder en zakt door. Het lichte vlies waarmee de darm aan de ruggengraat ophangt, ontwikkelt zich tot een stevige band waarover de darm in een knik gaat hangen. Die knik verergert de verstopping. Daar komt weer een ontsteking en een wonde.

Zo ontstaan er wonden in het oppervlak van het darmslijmvlies. Die wonden zijn onbewaakte plaatsen, waarlangs grotere eiwitdeeltjes en ziektekiemen ongehinderd in het bloed komen. Denk aan wonden in de huid waarlangs bacteriën in het bloed kunnen binnendringen.

Dat noemt men een lekkende darm. Dat merkt men het eerst aan de krampen in de spieren van de darmen op de plaats van de ontstekingen.

Die grotere eiwitdeeltjes en ziektekiemen worden in het bloed herkend en afgebroken door het immuun systeem van het bloed.

Ook die afbraakproducten worden uit het bloed gezuiverd door de lever. Zijn er teveel dan kan de lever het werk niet meer aan en dan worden die afbraakproducten neergezet in allerlei organen en weefsels.

In het eindstadium geraken de spieren van de blindedarmklep ontstoken en verlamd, zodat er vrije doorgang is van alle gifstoffen en slechte bacteriën vanuit de dikke darm naar de dunne darm. Zo wordt de hoeveelheid gifstoffen die in het bloed komen sterk vergroot. Die gebreken ziet men tenslotte aan de vorm van het lichaam en aan de manier van gaan en staan van de persoon.

ZIEKTEN BIJ SLECHTE WERKING VAN DE DARM

Gezien de belangrijke rol die de darmflora en het darmslijmvlies spelen in het immuun systeem is elke belangrijke fout in de werking van de darm de oorzaak van een reeks ziekten. Deze beperken zich niet tot diarree, verstopping en krampen, maar zijn verspreid over vele functies en organen van het lichaam.

We vermelden enkele van de meest voorkomende ziektebeelden.
Gifstoffen in het bloed en Infecties:

Wordt de darmflora regelmatig of chronisch verstoord, dan is het immuun systeem van het darmslijmvlies overbelast. Dat haalt versterking in de andere delen van het lichaam, het bloed, de longen,…Daar blijft dan een verzwakt immuun systeem achter, dat de infecties niet meer aankan. Gebeurt die overbelasting slechts een maal, dan wordt alles daarna weer normaal. Maar als de overbelasting in de darm regelmatig voorkomt, dan wordt de verzwakking van het immuun systeem in het bloed blijvend. Zo komt het dat men bij slechte vertering meer vatbaar wordt voor infecties. Neemt men dan antibiotica tegen de infecties dan wordt daardoor de darmflora nog verder afgebroken en gaat men van kwaad naar erger.

Bij het innemen van antibiotica is het raadzaam van gelijktijdig ook goede darmbacteriën in te nemen.

Voedselallergieën:

Men zal de darmflora herstellen en lang genoeg (jaren) wachten vooraleer men het betrokken voedsel weer inneemt. Veel allergieën genezen op die manier spontaan. Het probleem is dat het deeltje waartegen men een allergie heeft dikwijls in veel soorten voedsel te vinden is, zodat men al die tijd zo ongeveer niets meer mag eten. Medicamenten tegen allergie zijn dan onmisbaar, en dat bij sommige mensen bijna levenslang.Huid en luchtwegenallergie:

Ook de histamine die zich bij voedselallergie langs het bloed in het ganse lichaam verspreidt, maakt dat er minder allergeen nodig is om een aanval van luchtwegallergie te verwekken.

Het is dus lonend bij elke allergie te laten nazien of men geen lekkende darm heeft of misschien gewoon een bacterie of parasiet in de darm die kans ziet door het gezond darmslijmvlies door te glippen.Auto immuun ziekten tegen structuren van de darm:

De medische wetenschap is bezig met het opsporen van de oorzaak van elk van de auto immuun ziekten. Daar is ze wel nog niet aan uit. Het blijft dus voorlopig aan de mens met een auto immuun ziekte of hij ook zijn lekkende darm zal laten behandelen.Auto immuun ziekten tegen andere lichaamsstructuren:

Lekkende darm is de oorzaak van vele auto immuun ziekten.Reumatische ziekten:

Er zijn nog geen geneesmiddelen voor reumatische ziekten en analogen. Hier begint men met de lekkende darm in orde te brengen. Daarna tracht men de schade aan de betrokken organen te herstellen in zoverre deze nog herstelbaar zijn.

BESLUIT

Gestoorde darmfuncties veroorzaken veel ziekten. Als men de darmfunctie weer in orde brengt, genezen sommige van die ziekten spontaan

Veel ziekten echter blijven en vereisen speciale behandeling. Velen besluiten hieruit dat verzorging van de darmfuncties overbodig is en dat het volstaat alleen de ziekte te behandelen. Niets is minder waar. De werkelijkheid is dat de fout in de darmfunctie de ziekte weer aanzwengelt terwijl men de ziekte aan het behandelen is. Terwijl men de ingeslagen ruit vervangt, moeten de vandalen van de straat weggehaald worden.

HOGE DARMSPOELING

Het doel van de hoge darmspoeling is de korst af te halen van de binnenkant van de dikke darm. Ze belet de doorgang van de nutriënten naar het darmslijmvlies. Die korst is een broedplaats van ziektekiemen en parasieten.

Het water wordt onder een druk van een paar meter in de darm ingepompt. Dat is gelijk aan de druk die in de darm opgewekt wordt als men hoest. Het is juist voldoende om het water door de ganse dikke darm te doen stromen. De darm kan die druk gemakkelijk dragen: ik heb ermee nog nooit een verkeerde ervaring gehad.

Het water is op lichaamstemperatuur: dat voelt aangenaam. Om de tonus van het basis reactie systeem te verhogen wordt soms voor een iets lagere temperatuur gekozen.

Het water wordt ingepompt totdat de patiënt een lichte druk voelt en dan wordt de afvoerklep geopend. De loskomende korsten spoelen weg met het water. Dat wordt vele keren herhaald tot er helder water doorkomt. Een spoeling duurt 30 minuten.

De patiënt ligt op de rug zodat tijdens de spoeling een lichte massage op de buik kan uitgevoerd worden.

Meestal volstaan een 3-tal spoelingen gespreid over 2 weken. Bestaat de aankorsting reeds vele jaren dan is ze zo hardnekkig dat de spoelingen daarna verder moeten doorgaan.

Alleen de dikke darm wordt gespoeld. Terzelfder tijde zal de dunne darm een reinigingskuur krijgen ondersteunende supplementen en met groentesappen en fruit. 70% van de mensen heeft baat bij hoge darmspoelingen.

INDICATIES VOOR HOGE DARMSPOELING

De volgende symptomen verwittigen dat een hoge darmspoeling noodzakelijk kan zijn:

- erge hoofdpijn en migraine
- ziekten van hart en bloedvaten, spataders en hoge bloeddruk
- rugpijnen
- moeheid na de maaltijd
- gebrek aan eetlust
- slechte spijsvertering met braakneigingen
- verminderd libido
- tonusverlies van de huid
- eczeem en acne
- nierkwalen.

Uiteraard denkt men aan hoge darmspoeling telkens men deze symptomen heeft en daarenboven een van de bovenvermelde ziektebeelden heeft die door storingen in de darm kunnen veroorzaakt zijn.

Het is echter niet nodig te wachten tot er een of ander ziekte optreedt vooraleer de darmwerking te verzorgen. Men wacht ook niet om zijn tanden te poetsen totdat ze door cariës vernield zijn.

De vorm van de buik is al een heel goede aanwijzer voor de noodzaak van een hoge darmspoeling. Ze toont aan of er gistings- of rottingsprocessen zijn.

Is de uitzetting bovenaan, dan is er gasvorming: gassen stijgen.
Bij de zware buikvorm die we de grote tromdrager noemen, zijn er gistings- en rottingsprocessen.

Het voorkomen van die persoon ziet eruit als volgt:

- grote uitzetting van de buik vooruitstekend vooral in het midden
- de rest van de romp wordt daardoor naar omhoog geduwd
- de schouders gaan naar omhoog
- de nek is verkort.

Die mensen hebben het Roemheld syndroom:

- opgeblazen gevoel
- benauwd gevoel
- kortademigheid
- pijn in hartstreek en hartkloppingen

Is de uitzetting onderaan de buik, dan is er rottingsproces.
Die mensen buigen ook iets meer naar voren.

De vermelde symptomen genezen door hoge darmspoeling en door het verzorgen van de darmfuncties als de symptomen aan storingen daarvan te wijten zijn.

De erge ziekten die er het gevolg van zijn, voorkomt men met het verzorgen van de darmfuncties. Genezen van die erge ziekten gebeurt spontaan na verzorging van de darmfuncties in enkele gevallen, en dan nog slechts na verloop van vele jaren. Welke gevallen dat zullen zijn, kan de medische wetenschap nog niet voorspellen.

CONTRAINDICATIES

- Dat zijn zwangerschap, de noodzaak voor darmoperaties en recente darmoperaties
- Zware ontstekingen zoals bij colitis ulcerosa moeten eerst behandeld worden vooraleer hoge darmspoelingen worden doorgevoerd

NAZORG

Als de korst weggenomen is dan moet in de eerste plaats de lekkende darm hersteld worden. Een grondig onderzoek naar de veerkracht van het immuun systeem en het gebruik van alle middelen die het immuun systeem versterken zijn hier aangewezen.

Ook het vormen van een nieuwe korst moet verhinderd worden door:

- het herstellen van de darmflora met goede bacteriën en gezonde voeding
- het opvoeren van het aantal stoelgangen naar 3 per dag door oefening
- het opdrijven van de peristaltiek.

BESLUIT

De spijsvertering is een lichaamsfunctie die in stappen gebeurt. Elke storing wordt opgevangen en gecorrigeerd door de volgende stappen. Als echter die storing zich regelmatig herhaalt of chronisch wordt dan heeft dat zeer ernstige gevolgen met onherstelbare schade aan vele delen van het lichaam.

De darmen zelf hebben een enorm herstelvermogen, juist zoals de huid. Sommige gevallen van Crohn en colitis ulcerosa genezen nog na 30 jaar continue ontstekingen.

Alle wonden laten echter ziektekiemen en parasieten lekken in de bloedbaan waarlangs deze samen met hun afbraakresten in vele organen en weefsels binnendringen om ze te beschadigen. Als de ontstekingen en de verwondingen aan de darm echt te lang duren, komt ook aan de darm onherstelbare schade die kan uitlopen op darmkanker.

Aanwijzingen voor korsten in de darm zijn onder ander uitzetting van de buik en chronische verstopping. Korsten in de darm kunnen ook vastgesteld worden met endoscopie.

Aanwijzingen voor lekkende darm vindt men met een bloedonderzoek.

Zoals bij een gebrekkige hygiëne de huid en de tanden met een zwarte korst bedekt worden, gebeurt dat ook bij gebrekkige hygiëne aan de darm. Een goede darmhygiëne is onmisbaar voor de gezondheid.

Bij lekkende darm worden de grotere eiwitdeeltjes zodra ze in het bloed komen, bedekt met een laag antistoffen. Men krijgt op die manier wat men noemt immuun complexen. Zijn die te talrijk dan kan het lichaam ze niet meer elimineren en dan worden ze afgezet in de verschillende organen en weefsels van het lichaam: nieren, gewrichten, bindweefsels,…

Ze beschadigen dat weefsel. Het immuun systeem doet haar taak en breekt dat beschadigd weefsel af. Zo krijgt men allerlei types reuma en gelijkaardige ziekten waaronder veel nierziekten, bindweefselziekten,…

Bij lekkende darm komen grotere eiwitdeeltjes en ziektekiemen in het bloed. Het immuun systeem van het bloed herkent die als vreemd en elimineert die. Als een van de structuren op een van de weefsels van het lichaam identiek is aan een bepaalde structuur van het eiwitdeeltje dan krijgt de mens met genetische voorbeschikking een auto immuun ziekte tegen dat weefsel.

Als een groter eiwitdeeltje in grote aantallen op het darmslijmvlies komt, wordt het herkend door bepaalde immuun cellen (T-cellen). Deze brengen de immuun reactie op gang.

Heeft een van de structuren van de darm dezelfde kernmerken als het onverteerde eiwitdeeltje dan aanziet het immuun systeem per vergissing ook de darm als lichaamsvreemd. Dan valt het de structuren van de eigen darm aan.

Zelfs als het betrokken eiwitdeeltje al lang uit het lichaam verdreven is, blijft het immuun systeem doorhameren, maar nu alleen tegen de identieke structuur van de eigen darm. Het breekt de eigen darm af. Dat is een auto immuun ziekte: Crohn en colitis ulcerosa.

Ook dit komt alleen voor bij mensen met een genetische voorbeschikking. Ook hier geldt hoe groter het aantal deeltjes hoe groter de kans op een auto immuun ziekte.Eens de immuun cellen die bij allergie betrokken zijn, geactiveerd zijn, verspreiden ze zich over het ganse lichaam en maken ze de mens meer vatbaar voor andere allergieën.

De mensen die daarvoor een genetische voorbeschikking hebben, krijgen luchtwegenallergie tegen huisstofmijt, hooikoorts, astma, … en allergie tegen alles waarmee de huid intens in contact komt.Bij een gestoorde darmflora is de vertering onvolledig en blijven onverteerde eiwitdeeltjes in de darminhoud.

Als een bepaald deeltje in grote aantallen op het darmslijmvlies komt, geeft dat een overreactie van bepaalde immuun cellen (eosinofielen). Deze overreactie wordt erger als het regelmatig gebeurt of blijvend is. Dat is voedselallergie. Het komt alleen voor bij mensen die voor de allergie tegen dat bepaald deeltje een genetische voorbeschikking hebben. Maar hoe groter het aantal deeltjes dat op het darmslijmvlies komt, hoe groter de kans op allergie. Denk aan allergie tegen pollen.

De weerstand tegen infecties verzwakt, niet alleen tegen deze die langs de darm binnendringen maar ook tegen infecties die langs de luchtwegen en de huid binnendringen. Men is ten prooi aan steeds weerkerende en chronische infecties.Slechte bacteriën in de darm maken gifstoffen die in het bloed terecht komen en het zuur maken.

Als de hoeveelheid zo groot wordt dat de lever het bloed niet meer kan ontgiften, worden ze langs de bloedbaan het lichaam rondgevoerd en in allerlei organen neergezet. Men krijgt hoofdpijn, vermoeidheid, depressie, lage bloeddruk, tonusverlies in de huid, hartkloppingen en zelfs verstoring van het basisreactie systeem met vertraging van de peristaltiek in de darmen.

Dat geeft de slechte bacteriën nog meer ruimte in de darm en zo komt men in een vicieuze cirkel, die men moet doorbreken met goede darmbacteriën in te nemen.

250 Gram