3

Bifidobacterium longum

B.longum toonde een antioxidatief effect aan op de remming van linolzuurperoxidatie. Ook de cytotoxiciteit van 4NQO naar darmcellen werd verminderd door intacte cellen van B.longum. De mate van remming van cytotoxiciteit was 89%. [Lin & Chang, 2000]

De productie van vrije radicalen en veel ziekten zijn nauw met elkaar verbonden. Daarom werd het vermogen van B.longum om DPPH, een vrije radicaal, op te vangen, bestudeerd. De resultaten geven aan dat het radicaalvangende vermogen van B.longum bijdraagt aan het antioxidatieve effect.

[Lin & Chang, 2000]

4

Enterococcus faecium

Er is uitgebreid onderzoek gedaan naar gunstige effecten van probiotica op hypercholesterolemie. Hoewel de meningen in de literatuur op dit punt uiteenlopen, hebben positieve berichten specifiek betrekking op E. Faecium. In een van deze onderzoeken werd een significante daling van het LDL-cholesterolgehalte gevonden bij een groep oudere Deense mannen.

5

Lactobacillus acidophilus

L.acidophilus werd in vitro onderzocht op kenmerken die wijzen op geschiktheid voor probiotische toepassing op het urogenitale kanaal. L.acidophilus hechtte aan urogenitale cellen en produceerde biosurfactanten die de uropathogene enterokokkenadhesie significant remden.

Door de anaërobe groei-eigenschappen en de productie van biosurfactanten kan L.acidophilus concurreren met anaërobe gramnegatieve organismen die bacteriële vaginose veroorzaken. [Reid, 2000]

6

Lactobacillus casei

Het effect van ingenomen levensvatbare L.casei op een orale infectie met de enterische pathogeen Listeria monocytogenes bij ratten werd onderzocht. Er werd aangetoond dat suppletie met L.casei het aantal L.monocytogenes in maag, blindedarm, feces, milt en lever significant verminderde, 2 dagen na L.monocytogenes-infectie. Er werd ook aangetoond dat L.casei de cellulaire immuniteit aanzienlijk kon verhogen. [de Waard, 2002]

7

Lactobacillus plantarum

Van bifidobacteriën is eerder aangetoond dat ze de immuunfunctie stimuleren. Bovendien kunnen bifidobacteriën en andere melkzuurbacteriën de antitumoractiviteit van de gastheer verbeteren. Er is gesuggereerd dat deze activiteiten voortkomen uit hun vermogen om macrofagen en T-cellen te stimuleren. [Parkeren, 1999]

8

Lactobacillus salivarius

Inflammatory Bowel Disease (IBD) is een term die wordt gebruikt om een reeks ongeneeslijke, immuungemedieerde ziekten te dekken, die resulteren in chronische recidiverende ontsteking van de darm.

De twee belangrijkste klinische vormen van IBD zijn de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa. De samenstelling en activiteit van de darmmicrobiota spelen een belangrijke rol bij deze ziekten. Daarom is voorgesteld dat probiotica kunnen helpen bij het beheersen van IBD door de darmmicrobiota gunstig te moduleren.

Er wordt verondersteld dat het voeren van L.salivarius gunstige veranderingen teweegbracht in de darmflora, wat leidde tot een verminderde ontsteking en dus een afname van de incidentie van kanker. [Matilla-sandholm, 1999]

L.salivarius werd gebruikt in studies bij mensen met patiënten met actieve IBD.

9

Lactococcus lactis

De synthese en uitscheiding door Lactococcus lactis van het zeer zuurgevoelige cytokine interleukine-10 (IL-10). Talrijke onderzoeken naar de in vivo en in vitro activiteiten van IL-10 suggereren een belangrijke rol voor dit cytokine bij de immuunregulatie. Van bijzonder belang in dit opzicht is het mogelijke klinische gebruik ervan als therapeutisch middel bij inflammatoire darmaandoeningen (IBD). [Schot, 2000]

Ten slotte staat deze stam bekend om de productie van nisine, een zeer sterke en breedspectrumbacteriocine, die effectief is tegen verschillende pathogenen.